رابطۀ بین روش‌های اندازه‌گیری سرمایۀ فکری و کارآیی سرمایه‌گذاری

سرمایۀ فکری به‌عنوان منبعی مهم در سازمان‌ها، و نیز به‌دلیل تأثیری که می‌تواند بر عملکرد شرکت‌ها داشته باشد، مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. در این پژوهش، رابطۀ بین روش‌های اندازه‌گیری سرمایۀ فکری و کارآیی سرمایه‌گذاری بررسی شده است. پژوهش انجام‌شده از نظر نوع هدف، جزوِ پژوهش‌های کاربردی و روش پژوهش از نظر ماهیت و محتوا، از نوعِ همبستگی است. انجام پژوهش در چارچوب استدلالات قیاسی- استقرایی صورت گرفته است. فرضیه‌های پژوهش براساس اطلاعات گردآوری‌شده از 141 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دورۀ 1388 تا 1394 تجزیه و تحلیل شده‌اند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ها نشان‌دهندۀ عدم وجود رابطۀ معنا‌دار بین سرمایۀ فکری محاسبه‌شده به روش ارزش متعارف و کارآیی سرمایه‌گذاری و وجود رابطۀ معنا‌دار و مثبت بین سرمایۀ فکری محاسبه‌شده به روش ضریب ارزش‌افزودۀ فکری- پولیک و محاسبه‌شده به روش ضریب ارزش ناملموس با بیش‌سرمایه‌گذاری و وجود رابطۀ معنا‌دار و منفی بین سرمایۀ فکری محاسبه‌شده به روش ضریب ارزش‌ افزودۀ فکری- پولیک و محاسبه‌شده به روش ضریب ارزش ناملموس با کم‌سرمایه‌گذاری است.